تنهاترین تنها

  قسمت اين بود که من با تو معاصر باشم  تا در اين قصه پر حادثه حاضر باشم   حکم پيشانی ام اين بود که تو گم شوی و من  بــه دنبال تو يک عمر مسافــــر باشـــم تو پری باشـــی و تا آن سوی دريا برویم من به سودای تو يک مرغ مهاجر باشم   قسمت اين بود، چرا از تو شکايت بکنم؟   يا در اين قصـــه بــــه دنبال مقصر باشم؟ شايد اين گونه خدا خواست مرا زجر دهد تا برازنده اســــم خوش شاعـــر باشـــــم شايد ابليس تو را شيطنت آموخت که من   در پس پرده ايمان بــــه تــــو کافـــر باشـم دردم اين است که بايد پس از اين قسمت ها سال هــــا منتــظـر قسمت آخـــــر باشــــــم تنهاترین تنها ...

 

حتی تنهایی هم شرمش گرفته بیاید و کنار دلتنگی هایم بنشیند

می داند این دل بی رمق پر شده از بی مهری ها

می ترسد تاب نیاورم و ببرّم از زندگی

و هر شب سر به زیرتر و آرامتر می آید

تنهاترین تنها ...

من می گویـــــــــم :

 مشکل از دوست داشتن نیست ..

 مشکل از تکـــــــــرار است ..! تنها دو روز در سال هست که نمیتوانی هیچ کاری بکنی ..!

یکی دیروز و یکی فردا ..؛

 

 

 

انسان مجموعه ای از آنچه که دارد نیست ..

بلکه انسان مجموعه ای است از آنچه که هنوز ندارد ، اما می تواند داشته باشد ..؛n

 

 

 

دوره، دوره آدم هایی ست که همخواب هم می شوند ..

ولی هرگز خواب هم را نمی بینند ..؛

تنهاترین تنها ...

سازم بشکست آخر از آهنگ صدایت ای دوست کجایی که دلم کرده هوایت    دیگر تو چرا وا نکنی پنجره ها را  کز راه هوا بوی گل آید ز سرایت   از کوچه ی ما همچو نسیمی گذری کن می میرم اگر کم بشود مهر و فایت   چنگم شود آشفته سه تارم بنوازد وقتی بسرایم غزلی تازه، برایت   بی تابم و یک لحظه ی آرام ندارم بازآ که بیاویزم از آن زلف، رهایت   حیران شدم ای گل که چرا قدر ندانی با این همه حسنی که چنین داده خدایت   روزی که عسل، گوشه ی چشمی بنمایی برخیزم و یکباره کنم جان به فدایت تنهاترین تنها ...

 

امکان ندارد کسی به فکرت باشد و

سراغی از تو نگیرد!

آدم ها تا سرشان گرم میشود

همه چیز را فراموش میکنند

حتی خوبی ها را!

آخر میدانی؟!

آدم ها استعداد عجیبی در

فراموش کردن خوبی ها دارند!

آدم ها عجیب اند ؛ رنگارنگ اند

نمیتوانی آن ها را به درستی بشناسی

هر آدمی در وجودش

 کمی از خود واقعی اش را پنهان میکند!

دست خودشان که نیست

خودشان کمی پنهان کاری را دوست دارند!

 _______

تنهاترین تنها ...

 

تا شهریور 

روزهای سبزش را 

در تقویم ، می گُذرانَد ، 

تو هم بیا...!

 

می ترسم ورق ، برگردد ؛

روزگار ، آن روی زردش را 

زودتر نشان بدهد،

وَ تو هنوز

راهِ رفته را کوتاه نیامده باشی!

 

بیا که بادها 

دستِ فصل ها را 

خوانده اند و

خبر از پاییزِ زودرس می دهند...!

تنهاترین تنها ...

  من عاشق سکوتم و کم حرف می زنم هر وقت دل شکسته ترم حرف می زنم   از تو شنیده ام که حریم خداست دل با تو از آستان حرم حرف می زنم   مثل «فروغ» دلخوش یک شام تیره ام وقتی که از نهایت غم حرف می زنم   من عاشق سکوتم و رنجی همیشگی با لهجه ی سیاه قلم حرف می زنم   دریا تویی و رود منم؛ رود رهگذر یک روز می رسیم به هم حرف می زنم   آن وقت در کنار تو آرام می شوم آن وقت با زبان دلم حرف می زنم   این نامه چند خط غم هر روزه ی من است من شاعرم...به لحن قلم حرف می زنم... تنهاترین تنها ...